Marynia Fekecz

Czym jest dla Ciebie choreografia?

Jest metoda na wykreowanie rzeczywistości dla mnie, moich tancerzy i dla odbiorców

Jakie tematy/obszary Cię interesują?

Każdy projekt to nowy temat. Czuje, ze tematy które pojawiają sie w moich pracach miksuja sie. Przez ostatnie kilka lat pracuje nad prostota ruchu i powtórzeniami.

Co choreografujesz w swojej pracy?

Choreografuje obrazy kreowane przez myśli, emocje, rozmowy i bycie ze soba i innymi ludźmi.

W jaki sposób pracujesz nad spektaklem?

Każdy spektakl to inna metoda. Głównie interesuje mnie przenikanie wiele technik przed siebie. Lubie pracować z głosem i ruchem. Praca nad spektaklem zazwyczaj zaczyna sie od wielu inspiracji: tekst, język, obraz, wizualizacja i to ciągnie za soba pewne wyobrażenie o obrazie, który mnie interesuje. Jestem polska choreografka, pracująca i mieszkająca w Kanadzie od kilku lat. Przez te sytuację, moja praca nad spektaklem bardziej skupia sie na pielęgnowaniu polskości w samej sobie. Ciężko jest choreografowac material na samej sobie – za dużo krytyki, za mało zaufania.

Jaką rolę w Twojej pracy odgrywa „spektakularność”?

Wychodze z założenia im mniej tym lepiej. Lubie oglądać spektakle, które emanuja spektakularności, ale sama nigdy nie byłam zainteresowana, żeby sie isc w tym kierunku. Probuje znaleźć minimalistyke i prostotę w swoich spektaklach – jak narazie wciąż szukam odpowiedniego sposoby, żeby uzyskać taki efekt, z którego byłabym zadowolona.

Jaką rolę odgrywa intuicja?

Istotna. Ciezko jest jej słuchać czasami, ale wierze, ze glos wewnętrzny ma wiele do powiedzenia – w szczególności wiele dobrych rzeczy. Jestem przekonana ze idąc za głosem serca jestem w stanie zrobić magiczne rzeczy na scenie. Najważniejsze jest uwierzyć, wiem ze nie jest to proste, ale nie mam nic do stracenia.

Czy istnieje projekt, który od dawna chciałaśzrealizować?

Tak. I właśnie jestem w trakcie realizowania go pomalutku, bez pospiechu. Marzy mi sie projekt, który laczy ze soba wizualicaje i tancerzy na żywo. Wiem, ze to nie jest nic nowego i uniwersalnego, ale w sposób, które chce polaczyc te dwie rzeczy może przynieść ciekawe efekty. Mam nadzieje, zaprezentować ten projekt w jednej z galerii w Edmonton.

Na ile budżet ogranicza Twoją wyobraźnię?

Bardzo. Nawet jeżeli staram sie nie myśleć o wielkiej produkcji, wciąż czuje ze nie mam wystarczajaco środków żeby wykonać prace w przyzwoitych warunkach. Ze względu na to, ze jestem swiezynka w Kanadzie i bez odpowiedniego statusu nie moglam aplikować o dofinansowanie do tutejszego ministra kultury, moje spektakle były grane i choreografocane przeze mnie, na mnie. Teraz w końcu doczekałam sie czasu, kiedy mogę aplikować o dofinansowania.

Jak długo pracujesz nad koncepcją?

Będąc swieżą krwią w kanadyjskich teatrach, mogę śmiało powiedzieć, że chciałabym aby powstało więcej przestrzeni gdzie choreografowie i choreografki mogliby pracować nad spektaklami. I także zrozumienie, ze rola choreografa jest kluczowa, z każdej perspektywy. Zalezy od projektu. Projekt “Marynia’s house of awkward pleasure” zajał mi 2 lata – ale ten projekt jest bardzo “mój” dlatego nie zdziwię sie jeżeli praca nad tym projektem będzie niekończąca sie historia. Generalnie, kiedy pracuje nad koncepcja zajmuje mi to kilka miesięcy.

Jak pracujesz i jak komunikujesz się z publicznością?

Staram sie nie forsować mojej wizji, ale zostawić wolna interpretacje i reakcje publice. Staram sie nie sugerować odpowiedzi. Każdy może czuć sie swobodny w swojej interpretacji. Zwłaszcza ze widzę często niesmialosc w rozmowach po spektaklu. Zalezy mi zebu nikt sie nie obawiał dowolnej interpretacji.

Czy ważne jest, aby widownia odkryła związek między spektaklem, a Twoimi założeniami?

Wazne jest żeby czuli sie pewnie ze swoja interpretacja i nie bali sie jej wypowiedzieć.

Co według Ciebie zmieni się w pracy choreografek i choreografów w rzeczywistości post-pandemicznej?

Wydaje mi sie, ze pojawi sie więcej możliwości pracy z multimediami. I na pewno pomoże to stworzyć międzynarodowe współprace bez “widzenia sie na żywo”. Otworzy nowe – nieznane. Ale jednak nie zmieni to mojej decyzji w fizycznej pracy z tancerzami. Uwibiam wymieniać energie w studio i pracować w kontakcie z innymi osobami. Czas pokaże, jak to wszystko sie potoczy.